آیا آپنه خواب ژنتیکی است؟

محققان عوامل ژنتیکی را شناسایی کرده اند که در احتمال ابتلای فرد به آپنه انسدادی خواب (OSA) نقش دارند، نوعی آپنه خواب که در آن قطع تنفس به دلیل انسداد فیزیکی راه هوایی ایجاد می شود. در مقابل، آپنه مرکزی خواب، اختلالی که شامل قطع تنفس به دلیل مشکلات سیگنال دهی ساقه مغز است، به نظر می رسد که عمدتاً توسط عوامل دیگر غیر ژنتیکی ایجاد می شود.

خطر آپنه خواب خود را درک کنید به سه سوال پاسخ دهید تا خواب آشفته را کنترل کنید. آیا با صدای بلند خروپف می کنید؟ بله / خیر

آیا در طول روز خسته هستید؟ بله / خیر

آیا با تنگی نفس از خواب بیدار می شوید؟ بله / خیر

مطالعات نشان می دهد که افرادی که یکی از اعضای نزدیک خانواده آنها به این اختلال مبتلا هستند، بیشتر در معرض خطر ابتلا به OSA هستند. کارشناسان تخمین می زنند که حدود ۴۰٪ از تفاوت در تعداد دفعاتی که افراد در هنگام خواب تنفس خود را متوقف می کنند (شاخص آپنه هیپوپنه یا AHI) به دلیل ژنتیک است. محققان فرض می کنند که ژنتیک ممکن است از چند طریق فرد را مستعد ابتلا به OSA کند:

• مقدار و توزیع چربی بدن: ژن ها بر وزن بدن و محل قرارگیری چربی در بدن شما تأثیر می گذارند که هر دوی اینها بر ابتلای فرد به OSA تأثیر می گذارد. افرادی که چاق هستند بیش از ۱۰ برابر بیشتر احتمال دارد که به OSA مبتلا شوند. چگونه وزن بر آپنه خواب تاثیر می گذارد؟
• آناتومی صورت: ژن ها تا حد زیادی بر شکل صورت و جمجمه فرد از جمله عرض جمجمه، عرض و طول بینی و عمق صورت تأثیر می گذارند. اندازه و شکل بینی فرد به همراه محل قرارگیری فک و سایر استخوان ها بر میزان گشاد بودن راه هوایی و سهولت مسدود شدن آن تأثیر می گذارد.
• کنترل تنفس: تحقیقات در مورد ژن ها و کنترل تنفس کم است، اما کارشناسان گمان می کنند که ژنتیک می تواند بر عضلات و سیگنال های عصبی درگیر در تنفس تأثیر بگذارد. نحوه تنفس فرد ممکن است بر احتمال ابتلا به آپنه خواب تأثیر بگذارد.
• خواب و ریتم شبانه روزی: ژن های فرد بر برنامه خواب ذاتی او و همچنین میزان خواب خوب و اینکه آیا اختلالات خواب دیگری دارد یا خیر تأثیر می گذارد. محققان خواستار مطالعات آینده برای بررسی چگونگی تأثیر ژنتیک بر الگوهای خواب در ارتباط با OSA شده اند.

اگرچه محققان بیش از ۲۰ سال است که ژنتیک آپنه خواب را مطالعه می کنند، اما اطلاعات نسبتاً کمی در مورد ژن های خاص درگیر در اختلالات تنفسی مرتبط با خواب شناخته شده است. تحقیقات بسیار بیشتری مورد نیاز است، اما تاکنون محققان شواهدی یافته اند که نشان می دهد ژن های زیر ممکن است با هیپوکسی متناوب مرتبط باشند یا در OSA نقش داشته باشند:

• ژن آنژیوپویتین-۲ (ANGPT2)
• پلی مورفیسم -308G/A فاکتور نکروز تومور-α (TNFα)
• گیرنده پروستاگلاندین E2 زیرگروه EP3 (PTGER3)
• گیرنده لیزوفسفاتیدیک اسید ۱ (LPAR1)
• ژن گیرنده پروتئین G (GPR83)
• ژن β-arrestin 1 (ARRB1)
• ژن کد کننده گیرنده دوپامین D1 (DRD1)
• ژن کد کننده گیرنده سروتونین (HTR2A)

تحقیقات بیشتری برای تایید مورد نیاز است، اما عوامل ژنتیکی درگیر در OSA می تواند تا حدی توضیح دهد که چرا این اختلال بر افراد نژادهای مختلف تأثیر متفاوتی می گذارد. ژنتیک همچنین می تواند به توضیح این موضوع کمک کند که چرا OSA با بسیاری از شرایط دیگر مرتبط است. تحقیقات مرتبط در مراحل اولیه است، اما محققان همپوشانی در ژن های مرتبط با OSA و سطوح بالای تری گلیسیرید را یافته اند.