آپنه خواب چیست؟
آپنه خواب یک اختلال خواب بالقوه جدی است که در آن تنفس به طور مکرر متوقف و شروع میشود. اگر به شدت خرخر می‌کنید و حتی بعد از یک شب کامل خواب، احساس خستگی می‌کنید، ممکن است آپنه خواب داشته باشید.
برای تست خواب، درمان خروپف، درمان پر خوابی، درمان بی خوابی، اجاره و خرید دستگاه cpap و درمان انواع اختلالات خواب توسط بهترین پزشکان فلوشیپ خواب در تهران با شماره 09124961646 تماس بگیرید.
انواع آپنه خواب
انواع اصلی آپنه خواب عبارتند از:
- آپنه خواب انسدادی (OSA) که شایع‌تر است و زمانی رخ می‌دهد که عضلات گلو شل می‌شوند و جریان هوا به ریه‌ها را مسدود می‌کنند.
- آپنه خواب مرکزی (CSA) که زمانی رخ می‌دهد که مغز سیگنال‌های مناسب را به عضلاتی که تنفس را کنترل می‌کنند، ارسال نمی‌کند.
- آپنه خواب مرکزی ناشی از درمان، همچنین به عنوان آپنه خواب پیچیده شناخته میشود، که زمانی اتفاق می‌افتد که کسی OSA دارد با یک تست خواب تشخیص داده میشود که هنگام دریافت درمان برای OSA به CSA تبدیل میشود.
علائم آپنه خواب انسدادی
علائم آپنه خواب انسدادی و مرکزی با هم همپوشانی دارند، که گاهی تشخیص نوع آن را دشوار می‌کند. شایع‌ترین علائم آپنه خواب انسدادی و مرکزی عبارتند از:
- خرخر بلند
- قسمت‌هایی که در طول خواب نفس می‌کشید که توسط شخص دیگری گزارش میشود
- نفس نفس زدن در طول خواب
- بیدار شدن با دهان خشک
- سردرد صبحگاهی
- مشکل در خوابیدن، معروف به بی‌خوابی
- خواب‌آلودگی بیش از حد در طول روز، معروف به هیپرزومنیا
- مشکل توجه در هنگام بیداری
- تحریک‌پذیری
چه زمانی باید برای آپنه خواب به پزشک مراجعه کرد
خروپف با صدای بلند می تواند نشان دهنده یک مشکل بالقوه جدی باشد، اما همه کسانی که آپنه خواب دارند خروپف نمی کنند. اگر علائم آپنه خواب را دارید با پزشک خود صحبت کنید. از پزشک خود در مورد هر مشکل خوابی که شما را خسته، خواب آلود و تحریک پذیر می کند، سوال کنید. برای درمان خروپف کردن کلیک کنید.
علت آپنه خواب
راه هوایی باز در هنگام تنفس معمولی در خواب و مسدود شدن راه هوایی در فردی که آپنه انسدادی خواب دارد.
این نوع آپنه خواب زمانی اتفاق می افتد که عضلات پشت گلو شل شوند. این ماهیچه‌ها از کام نرم، قطعه مثلثی شکلی که از کام نرم آویزان است به نام یوولا، لوزه‌ها، دیواره‌های جانبی گلو و زبان حمایت می‌کنند.
هنگامی که ماهیچه ها شل می شوند، راه هوایی شما با تنفس باریک یا بسته می شود. شما نمی توانید هوای کافی دریافت کنید، که می تواند سطح اکسیژن خون را کاهش دهد. مغز شما حس می کند که نمی توانید نفس بکشید و برای مدت کوتاهی شما را بیدار می کند تا بتوانید راه هوایی خود را دوباره باز کنید. این بیداری معمولا آنقدر کوتاه است که شما آن را به خاطر نمی آورید.
ممکن است خروپف کنید، خفه شوید یا نفس بکشید. این الگو می تواند 5 تا 30 بار یا بیشتر در هر ساعت، در تمام شب تکرار شود. این امر رسیدن به مراحل عمیق و آرام خواب را دشوار می کند.
آپنه خواب مرکزی چیست؟
این شکل کمتر رایج از آپنه خواب زمانی رخ می دهد که مغز شما قادر به ارسال سیگنال به عضلات تنفسی شما نیست. این بدان معنی است که برای مدت کوتاهی هیچ تلاشی برای نفس کشیدن نمی کنید. ممکن است با تنگی نفس بیدار شوید یا به سختی بخوابید. علائم تنگی نفس در خواب کلیک کنید.
عوامل خطر آپنه خواب
آپنه خواب می تواند هر کسی، حتی کودکان را تحت تاثیر قرار دهد. اما برخی عوامل خطر شما را افزایش می دهند. آپنه خواب در کودکان چیست؟
عواملی که خطر ابتلا به این نوع آپنه خواب را افزایش می دهند عبارتند از:
- اضافه وزن. چاقی خطر ابتلا به OSA را تا حد زیادی افزایش می دهد. رسوبات چربی در اطراف راه هوایی فوقانی می تواند مانع تنفس شما شود.
- دور گردن. افرادی که گردن ضخیم تری دارند ممکن است راه های هوایی باریک تری داشته باشند.
- یک راه هوایی باریک. ممکن است یک گلو باریک را به ارث برده باشید. لوزه ها یا آدنوئیدها نیز می توانند بزرگ شده و راه هوایی را مسدود کنند، به ویژه در کودکان.
- مرد بودن مردان 2 تا 3 برابر بیشتر از زنان در معرض ابتلا به آپنه خواب هستند. با این حال، زنان اگر اضافه وزن داشته باشند یا یائسگی را پشت سر گذاشته باشند، خطر ابتلا را افزایش می دهند.
- بزرگتر بودن آپنه خواب به طور قابل توجهی بیشتر در افراد مسن رخ می دهد.
- سابقه خانوادگی. داشتن اعضای خانواده مبتلا به آپنه خواب ممکن است خطر شما را افزایش دهد.
- استفاده از الکل، این مواد ماهیچه های گلو را شل می کنند که می تواند آپنه انسدادی خواب را بدتر کند.
- سیگار کشیدن احتمال ابتلا به آپنه انسدادی خواب در افراد سیگاری سه برابر بیشتر از افرادی است که هرگز سیگار نکشیده اند. سیگار می تواند میزان التهاب و احتباس مایعات را در راه هوایی فوقانی افزایش دهد.
- گرفتگی بینی. اگر در تنفس از طریق بینی مشکل دارید – چه به دلیل یک مشکل آناتومیکی یا آلرژی – احتمال ابتلا به آپنه انسدادی خواب بیشتر است.
- شرایط پزشکی نارسایی احتقانی قلب، فشار خون بالا و دیابت نوع 2 برخی از شرایطی هستند که ممکن است خطر آپنه انسدادی خواب را افزایش دهند. سندرم تخمدان پلی کیستیک، اختلالات هورمونی، سکته قبلی و بیماری‌های ریوی مزمن مانند آسم نیز می‌توانند خطر را افزایش دهند.
عوامل خطر برای آپنه خواب مرکزی
عوامل خطر برای این نوع آپنه خواب عبارتند از:
- بزرگتر بودن افراد میانسال و مسن بیشتر در معرض خطر آپنه مرکزی خواب هستند.
- مرد بودن آپنه خواب مرکزی در مردان بیشتر از زنان است.
- اختلالات قلبی. ابتلا به نارسایی احتقانی قلب خطر را افزایش می دهد.
- استفاده از داروهای مسکن درد داروهای افیونی، به ویژه داروهای طولانی اثر مانند متادون، خطر آپنه مرکزی خواب را افزایش می دهند.
- سکته. داشتن سکته مغزی خطر آپنه مرکزی خواب را افزایش می دهد.
عوارض آپنه خواب
آپنه خواب یک وضعیت پزشکی جدی است. عوارض OSA می تواند شامل موارد زیر باشد:
- خستگی روز. بیداری های مکرر مرتبط با آپنه خواب، خواب معمولی و ترمیمی را غیرممکن می کند و به نوبه خود باعث خواب آلودگی شدید، خستگی و تحریک پذیری در طول روز می شود.
- ممکن است در تمرکز مشکل داشته باشید و در محل کار، تماشای تلویزیون یا حتی هنگام رانندگی به خواب بروید. افراد مبتلا به آپنه خواب در معرض خطر تصادفات وسایل نقلیه موتوری و محل کار هستند.
- همچنین ممکن است احساس تندخو، بد خلقی یا افسردگی داشته باشید. کودکان و نوجوانان مبتلا به آپنه خواب ممکن است در مدرسه عملکرد ضعیفی داشته باشند یا مشکلات رفتاری داشته باشند.
- فشار خون بالا یا مشکلات قلبی. افت ناگهانی سطح اکسیژن خون که در طول OSA رخ می دهد، فشار خون را افزایش می دهد و سیستم قلبی عروقی را تحت فشار قرار می دهد. داشتن OSA خطر ابتلا به فشار خون بالا را افزایش می دهد که به عنوان فشار خون بالا نیز شناخته می شود.
- OSA همچنین ممکن است خطر حمله قلبی مکرر، سکته مغزی و ضربان قلب نامنظم مانند فیبریلاسیون دهلیزی را افزایش دهد. اگر بیماری قلبی دارید، دوره های متعدد کاهش اکسیژن خون (هیپوکسی یا هیپوکسمی) می تواند منجر به مرگ ناگهانی در اثر ضربان قلب نامنظم شود.
- دیابت نوع 2. ابتلا به آپنه خواب خطر ابتلا به مقاومت به انسولین و دیابت نوع 2 را افزایش می دهد.
- سندرم متابولیک. این اختلال که شامل فشار خون بالا، سطوح غیرطبیعی کلسترول، قند خون بالا و افزایش دور کمر است، با خطر بالاتر بیماری قلبی مرتبط است.
- عوارض دارو و جراحی. آپنه انسدادی خواب نیز با برخی داروها و بیهوشی عمومی نگران کننده است. افراد مبتلا به آپنه خواب ممکن است بعد از جراحی بزرگ دچار عوارض بیشتری شوند، زیرا مستعد مشکلات تنفسی هستند، به خصوص زمانی که آرام‌بخش هستند و به پشت دراز می‌کشند.
- خستگی. بیداری مکرر مرتبط با آپنه خواب، خواب معمولی و ترمیمی را غیرممکن می کند. افراد مبتلا به آپنه خواب مرکزی اغلب دارای خستگی شدید، خواب آلودگی در طول روز و تحریک پذیری هستند.
- ممکن است در تمرکز مشکل داشته باشید و در محل کار، تماشای تلویزیون یا حتی هنگام رانندگی به خواب بروید.
- مشکلات قلبی عروقی. افت ناگهانی سطح اکسیژن خون که در طول آپنه مرکزی خواب رخ می دهد می تواند بر سلامت قلب تأثیر منفی بگذارد.
اگر بیماری قلبی زمینه‌ای وجود داشته باشد، این اپیزودهای مکرر کاهش اکسیژن خون که به عنوان هیپوکسی یا هیپوکسمی شناخته میشود پیش‌آگهی را بدتر می‌کند و خطر ریتم‌های نامنظم قلب را افزایش می‌دهد. برای درمان خواب پریشی کلیک کنید.
تشخیص آپنه خواب
پزشک شما ممکن است ارزیابی را بر اساس علائم و سابقه خواب شما انجام دهد، که در صورت امکان می‌توانید با کمک شخصی که در تخت شما یا خانواده شما مشترک است، ارزیابی کند.
احتمالاً به یک مرکز اختلال خواب ارجاع داده می شوید. در آنجا، یک متخصص خواب می تواند به شما کمک کند نیاز خود را برای ارزیابی بیشتر تعیین کنید.
ارزیابی اغلب شامل نظارت یک شبه بر تنفس و سایر عملکردهای بدن در طول آزمایش خواب در یک مرکز خواب است. تست خواب خانگی نیز ممکن است یک گزینه باشد.
آزمایشات برای تشخیص آپنه خواب عبارتند از:
پلی سومنوگرافی شبانه. در طول این آزمایش، شما به تجهیزاتی متصل هستید که فعالیت قلب، ریه و مغز، الگوهای تنفس، حرکات دست و پا و سطح اکسیژن خون را هنگام خواب کنترل می‌کند.
تست خواب خانگی پزشک شما ممکن است آزمایش‌های ساده‌شده‌ای را برای تشخیص آپنه خواب در خانه به شما ارائه دهد. این تست ها معمولا ضربان قلب، سطح اکسیژن خون، جریان هوا و الگوهای تنفسی شما را اندازه گیری می کنند. در صورت مشکوک شدن به آپنه خواب مرکزی، ارائه دهنده شما به احتمال زیاد پلی سومنوگرافی را در یک مرکز تست خواب به جای تست خواب خانگی توصیه می کند.
اگر نتایج معمولی نباشد، ممکن است پزشک شما بتواند بدون انجام آزمایشات بیشتر، یک درمان تجویز کند. دستگاه های مانیتورینگ قابل حمل گاهی اوقات آپنه خواب را از دست می دهند. بنابراین، پزشک شما ممکن است همچنان پلی سومنوگرافی را توصیه کند، حتی اگر اولین نتایج شما در محدوده استاندارد باشد.
اگر آپنه انسدادی خواب دارید، ممکن است پزشک شما را به متخصص گوش، حلق و بینی ارجاع دهد تا انسداد بینی یا گلو را رد کند. ارزیابی توسط یک متخصص قلب، یا یک دکتر متخصص در سیستم عصبی، به نام متخصص مغز و اعصاب، ممکن است برای بررسی علل آپنه مرکزی خواب ضروری باشد.
برای درمان خواب آلودگی در روز کلیک کنید.
درمان‌های آپنه خواب انسدادی
فشار مثبت مداوم راه هوایی (CPAP):
اگر آپنه خواب انسدادی متوسط تا شدید دارید، ممکن است از استفاده از دستگاهی که در حین خواب هوا را از طریق ماسک به شما تحویل می‌دهد، بهره‌مند شوید. با CPAP، فشار هوا تا حدودی بیشتر از فشار هوای اطراف است و به اندازه کافی برای باز نگه داشتن راه‌های هوایی فوقانی شما است، که از آپنه و خروپف جلوگیری می‌کند.
اگرچه CPAP رایج‌ترین و قابل اعتمادترین روش درمان آپنه خواب است، اما برخی از افراد آن را دست و پا گیر یا ناراحت‌کننده می‌دانند. برخی از افراد دستگاه CPAP را رها می‌کنند. اما با تمرین، اکثر افراد یاد می‌گیرند که کشش بندهای روی ماسک را تنظیم کنند تا یک تناسب راحت و ایمن به دست آورند.
ممکن است مجبور شوید بیش از یک نوع ماسک را امتحان کنید تا یکی را پیدا کنید که راحت باشد. اگر مشکل دارید، استفاده از دستگاه CPAP را متوقف نکنید. با پزشک خود مشورت کنید تا ببینید چه تغییراتی می‌توان برای افزایش راحتی شما انجام داد.
علاوه بر این، اگر با وجود درمان همچنان خروپف می‌کنید یا دوباره شروع به خروپف کردن می‌کنید، با پزشک خود تماس بگیرید. اگر وزن شما تغییر کرد، ممکن است تنظیمات فشار دستگاه CPAP نیاز به تنظیم داشته باشد. برای اطلاع قیمت دستگاه cpap کلیک کنید.
دستگاه‌های دیگر فشار راه هوایی:
اگر استفاده از دستگاه CPAP همچنان برای شما مشکل است، ممکن است بتوانید از نوع دیگری از دستگاه فشار راه هوایی استفاده کنید که فشار را به طور خودکار در حین خواب تنظیم می‌کند (auto-CPAP). واحدهایی که فشار مثبت راه هوایی دو سطحی (BPAP) را تامین می‌کنند نیز در دسترس هستند. اینها در هنگام دم بیشتر و در هنگام بازدم فشار کمتری را ارائه می‌دهند.
دستگاه‌های دهانی:
گزینه دیگر استفاده از یک دستگاه دهانی طراحی شده برای باز نگه داشتن گلو شما است. CPAP نسبت به دستگاه‌های دهانی مؤثرتر است، اما دستگاه‌های دهانی ممکن است استفاده از آن‌ها آسان‌تر باشد. برخی از آن‌ها برای باز کردن گلو با جلو آوردن فک شما طراحی شده‌اند که گاهی اوقات می‌تواند خرخر و آپنه خواب انسدادی خفیف را تسکین دهد.
چندین دستگاه از دندانپزشک شما در دسترس است. ممکن است مجبور شوید دستگاه‌های مختلفی را امتحان کنید تا یکی را پیدا کنید که برای شما مناسب باشد.
پس از یافتن تناسب مناسب، در سال اول باید به طور مکرر با دندانپزشک خود پیگیری کنید و سپس به طور منظم پس از آن برای اطمینان از اینکه تناسب هنوز خوب است و برای ارزیابی مجدد علائم خود.
شما احتمالاً تبلیغات تلویزیونی در مورد درمان‌های مختلف آپنه خواب خواهید خواند، شنیدید یا دیدید. قبل از امتحان کردن هر درمانی با پزشک خود صحبت کنید.
جراحی برای آپنه خواب انسدادی
جراحی ممکن است برای افرادی با OSA یک گزینه باشد، اما معمولاً فقط پس از شکست سایر روش‌های درمانی. به طور کلی، قبل از در نظر گرفتن جراحی، حداقل یک آزمایش سه ماهه از گزینه‌های درمانی دیگر پیشنهاد میشود. با این حال، برای تعداد کمی از افراد با مشکلات خاص ساختار فک، جراحی یک گزینه خوب اولیه است.
گزینه‌های جراحی ممکن است شامل موارد زیر باشد:
برداشتن بافت:
در طول این روش (uvulopalatopharyngoplasty)، جراح بافت را از پشت دهان و بالای گلو خارج می‌کند. لوزه‌ها و آدنوئیدها نیز معمولاً برداشته می‌شوند.
این نوع جراحی ممکن است در متوقف کردن لرزش ساختارهای گلو و ایجاد خرخر موفق باشد. این روش نسبت به CPAP کمتر موثر است و به عنوان یک درمان قابل اعتماد برای آپنه خواب انسدادی در نظر گرفته نمی‌شود.
برداشتن بافت در پشت گلو با انرژی رادیوفرکانسی (ablation رادیوفرکانسی) ممکن است برای کسانی که نمی‌توانند CPAP یا دستگاه‌های دهانی را تحمل کنند، یک گزینه باشد.
کوچک کردن بافت:
گزینه دیگر، کوچک کردن بافت در پشت دهان و پشت گلو با استفاده از آبلیشن رادیوفرکانسی است. این روش ممکن است برای آپنه خواب خفیف تا متوسط استفاده شود. یک مطالعه نشان داد که این روش اثرات مشابه با برداشتن بافت دارد، اما با خطرات جراحی کمتر.
جایگزینی فک:
در این روش، فک از بقیه استخوان‌های صورت به جلو منتقل میشود. این کار فضای پشت زبان و کام نرم را بزرگتر می‌کند و انسداد را کمتر محتمل می‌کند. این روش به عنوان پیشرفت ماکسیلوماندیبولار شناخته میشود.
ایمپلنت‌ها:
میله‌های نرم، معمولاً ساخته شده از پلی استر یا پلاستیک، پس از بی‌حس کردن با بی‌حسی موضعی، به طور جراحی در کام نرم کاشته می‌شوند. تحقیقات بیشتری برای تعیین عملکرد ایمپلنت‌ها لازم است.
تحریک عصبی:
این نیاز به جراحی برای وارد کردن یک تحریک‌کننده برای عصب کنترل‌کننده حرکت زبان (عصب هیپوگلاسال) دارد. تحریک افزایش یافته به نگه داشتن زبان در موقعیتی که راه هوایی را باز نگه می‌دارد، کمک می‌کند. تحقیقات بیشتری لازم است.
ایجاد یک راه هوایی جدید، معروف به تراکئوستومی:
ممکن است در صورت شکست سایر درمان‌ها و داشتن آپنه خواب شدید و تهدید کننده زندگی، به این شکل جراحی نیاز داشته باشید. در این روش، جراح سوراخی در گردن شما ایجاد می‌کند و یک لوله فلزی یا پلاستیکی را از طریق آن وارد می‌کند که از طریق آن تنفس می‌کنید.
در طول روز دهانه را پوشیده نگه می‌دارید. اما در شب آن را برای عبور هوا به داخل و خارج از ریه‌های خود، بدون عبور از گذرگاه هوایی مسدود شده در گلو، باز می‌کنید.
انواع دیگر جراحی ممکن است به کاهش خرخر و کمک به درمان آپنه خواب با پاک کردن یا بزرگ کردن گذرگاه‌های هوایی کمک کنند:
جراحی برای برداشتن لوزه‌های بزرگ شده یا آدنوئیدها.
جراحی کاهش وزن، همچنین به عنوان جراحی چاقی شناخته میشود.
درمان‌های آپنه خواب مرکزی
درمان مشکلات پزشکی مرتبط:
دلایل احتمالی آپنه خواب مرکزی، اختلالات قلبی یا عصبی عضلانی هستند و درمان این شرایط ممکن است کمک کند. سایر درمان‌هایی که ممکن است برای CSA استفاده شوند، شامل اکسیژن مکمل، CPAP، BPAP و تهویه سروو تطبیقی (ASV) هستند.
تغییر داروها:
ممکن است برای مدیریت تنفس خود دارویی مانند استازولامید تجویز شود. اگر داروها آپنه خواب مرکزی شما را بدتر می‌کنند، مانند اوپیوئیدها، پزشک شما ممکن است داروهای خود را تغییر دهد.
اکسیژن مکمل:
استفاده از اکسیژن مکمل در هنگام خواب ممکن است در صورت داشتن آپنه خواب مرکزی به شما کمک کند. اشکال مختلف اکسیژن با دستگاه‌هایی برای رساندن اکسیژن به ریه‌های شما در دسترس هستند.
تهویه سروو تطبیقی (ASV):
این دستگاه جریان هوا که اخیراً تأیید شده است، الگوی تنفسی معمولی شما را یاد می‌گیرد و اطلاعات را در یک رایانه داخلی ذخیره می‌کند. پس از خوابیدن، دستگاه از فشار برای تنظیم الگوی تنفسی شما و جلوگیری از وقفه در تنفس استفاده می‌کند.
ASV ممکن است برای برخی از افراد مبتلا به آپنه خواب مرکزی ناشی از درمان یک گزینه باشد. با این حال، ممکن است برای افرادی با آپنه خواب مرکزی غالب و نارسایی قلبی پیشرفته انتخاب خوبی نباشد. و ASV برای افرادی با نارسایی قلبی شدید توصیه نمی‌شود.
گزینه‌های مختلف ماسک CPAP
ماسک‌ها و هدگیرهای فشار مثبت مداوم راه هوایی (CPAP) در بسیاری از سبک‌ها و اندازه‌ها برای درمان راحت آپنه خواب شما موجود هستند. هر فرد نیازها، ترجیحات و شکل‌های صورت متفاوتی دارد و ممکن است مجبور شوید چندین سبک ماسک را امتحان کنید تا بهترین ماسک مناسب خود را پیدا کنید.
اندازه‌ها ممکن است در سبک‌ها و برندهای مختلف ماسک متفاوت باشد. ممکن است مجبور شوید چندین سبک و اندازه را امتحان کنید تا بهترین ترکیب راحتی و کارایی را پیدا کنید.
به عنوان مثال، اگر در یک نوع کوچک هستید، لزوماً به کوچک در یک برند دیگر نیاز ندارید. اندازه مناسب برای راحتی و عملکرد ماسک‌ها بسیار مهم است.
درمان خانگی و سبک زندگی برای آپنه خواب
در برخی موارد، مراقبت از خود می‌تواند راهی برای مقابله با آپنه خواب انسدادی و احتمالاً آپنه خواب مرکزی باشد. این نکات را امتحان کنید:
- کاهش وزن اضافی: حتی کاهش وزن اندک می‌تواند به رفع انقباض گلو شما کمک کند. در برخی موارد، آپنه خواب می‌تواند با بازگشت به وزن سالم برطرف شود، اما اگر وزن را دوباره به دست آورید، ممکن است عود کند.
- ورزش: ورزش منظم می‌تواند به کاهش علائم آپنه خواب انسدادی حتی بدون کاهش وزن کمک کند. سعی کنید هر روز هفته ۳۰ دقیقه فعالیت متوسط، مانند پیاده‌روی سریع داشته باشید.
- از الکل و برخی داروها مانند آرام‌بخش‌ها و قرص‌های خواب خودداری کنید: اینها عضلات پشت گلو را شل می‌کنند و با تنفس تداخل دارند.
- به پهلو یا شکم بخوابید، نه به پشت: خوابیدن به پشت می‌تواند باعث شود زبان و کام نرم شما در پشت گلو قرار بگیرند و راه هوایی شما را مسدود کنند. برای جلوگیری از غلتیدن به پشت در حین خواب، سعی کنید یک توپ تنیس به پشت پیراهن خواب خود وصل کنید. همچنین دستگاه‌های تجاری وجود دارند که هنگام غلتیدن به پشت در خواب لرزش می‌کنند.
- سیگار نکشید: اگر سیگاری هستید، به دنبال منابعی برای کمک به ترک سیگار باشید.
درمان قطعی آپنه خواب
هیچ درمان قطعی برای آپنه خواب وجود ندارد. آپنه خواب، به ویژه نوع انسدادی آن، معمولاً یک بیماری مزمن است و به مدیریت مداوم نیاز دارد. با این حال، خبر خوب این است که درمان‌های موثر و متنوعی برای کنترل این اختلال وجود دارد و با رعایت آن‌ها می‌توان کیفیت زندگی را به طور قابل توجهی بهبود بخشید.
آیا آپنه خواب خطرناک است؟
بله، آپنه خواب اگر درمان نشود می‌تواند بسیار خطرناک باشد. این اختلال خواب که در آن تنفس به طور مکرر در طول خواب متوقف و شروع میشود، عوارض جدی برای سلامتی به همراه دارد.
چرا آپنه خواب خطرناک است؟
کاهش سطح اکسیژن خون: وقتی تنفس متوقف میشود، سطح اکسیژن خون کاهش می‌یابد که می‌تواند به اندام‌های مختلف بدن، به ویژه مغز و قلب، آسیب برساند.
- افزایش فشار خون: آپنه خواب یکی از عوامل مهم در افزایش فشار خون است که خود می‌تواند منجر به بیماری‌های قلبی، سکته مغزی و نارسایی کلیه شود.
- بیماری‌های قلبی: کاهش سطح اکسیژن و افزایش فشار خون ناشی از آپنه خواب، خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی مانند حمله قلبی و آریتمی قلبی را افزایش می‌دهد.
- سکته مغزی: لخته شدن خون در اثر آپنه خواب می‌تواند منجر به سکته مغزی شود.
- دیابت: آپنه خواب با افزایش خطر ابتلا به دیابت نوع 2 مرتبط است.
- مشکلات شناختی: خواب ناکافی و کاهش سطح اکسیژن می‌تواند باعث مشکلات حافظه، تمرکز و یادگیری شود.
- افسردگی و اضطراب: آپنه خواب می‌تواند بر خلق و خو تأثیر گذاشته و منجر به افسردگی و اضطراب شود.
- تصادفات: خواب‌آلودگی ناشی از آپنه خواب می‌تواند خطر تصادفات رانندگی و سایر حوادث را افزایش دهد.
سوالاتی که پزشک درباره آپنه خواب میپرسد
پزشک شما احتمالاً سوالاتی از شما خواهد پرسید، از جمله:
آیا علائم شما مداوم بوده است یا می‌آیند و می‌روند؟
علائم شما چقدر شدید است؟
شریک زندگی شما چگونه علائم شما را توصیف می‌کند؟
آیا می‌دانید که در هنگام خواب نفس خود را حبس می‌کنید؟ اگر چنین است، چند بار در شب؟
آیا چیزی به علائم شما کمک کرده است؟
آیا چیزی علائم شما را بدتر می‌کند، مانند موقعیت خواب یا مصرف الکل؟
چه کاری می‌توانید در این بین انجام دهید
سعی کنید به پهلو بخوابید.
از مصرف الکل ۴ تا ۶ ساعت قبل از خواب خودداری کنید.
داروهایی که باعث خواب‌آلودگی می‌شوند را مصرف نکنید.
اگر خواب‌آلود هستید، از رانندگی خودداری کنید.
برای درمان آپنه خواب به چه دکتری مراجعه کنیم
آپنه خواب یک اختلال خواب جدی است که در آن تنفس به طور مکرر در طول خواب متوقف و شروع میشود. برای تشخیص دقیق و درمان مناسب این اختلال، مراجعه به پزشک متخصص ضروری است.
متخصصین زیر می‌توانند در تشخیص و درمان آپنه خواب به شما کمک کنند:
- متخصص گوش، حلق و بینی (ENT): این متخصصان به دلیل آشنایی با ساختارهای راه هوایی فوقانی، نقش مهمی در تشخیص و درمان آپنه خواب دارند. آن‌ها می‌توانند با انجام معاینات فیزیکی و آندوسکوپی، انسدادهای راه هوایی را شناسایی کنند و درمان‌های مناسب مانند جراحی آپنه خواب را پیشنهاد دهند.
- متخصص ریه: متخصصین ریه در تشخیص و درمان اختلالات تنفسی تخصص دارند. آن‌ها می‌توانند آزمایش‌های عملکرد ریه را انجام دهند و در صورت نیاز، درمان‌های دارویی یا دستگاه‌های تنفسی مانند CPAP را تجویز کنند.
- متخصص مغز و اعصاب: در برخی موارد، آپنه خواب ممکن است به دلیل اختلالات عصبی رخ دهد. متخصص مغز و اعصاب می‌تواند با انجام آزمایشات تشخیصی، علت اصلی اختلال را شناسایی کند و درمان مناسب را تجویز کند.
- متخصص خواب: متخصصین خواب به طور خاص بر روی اختلالات خواب تمرکز دارند. آن‌ها می‌توانند تست خواب (پلی‌سومنوگرافی) را انجام دهند تا تشخیص دقیق آپنه خواب را تایید کنند و برنامه درمانی مناسب را ارائه دهند.