چگونه پرخوری شبانه بر خواب تأثیر میگذارد؟
چگونه پرخوری شبانه بر خواب تأثیر میگذارد؟ سندرم پرخوری شبانه یک اختلال خوردن مرتبط با خواب تکه تکه است. سندرم پرخوری شبانه باعث میشود افراد در طول شب برای خوردن غذا از خواب بیدار شوند و می‌تواند منجر به کیفیت پایین خواب و تعدادی از بیماری‌های مزمن از جمله بیماری‌های قلبی عروقی و دیابت شود. ما در مورد علل و اثرات سندرم پرخوری شبانه و همچنین راه‌های عملی برای مدیریت علائم این بیماری بحث می‌کنیم.
برای تست خواب، درمان خروپف، درمان پر خوابی، درمان بی خوابی، اجاره و خرید دستگاه cpap و درمان انواع اختلالات خواب توسط بهترین پزشکان فلوشیپ خواب در تهران با شماره 09124961646 تماس بگیرید.
سندرم پرخوری شبانه چیست؟
سندرم پرخوری شبانه وضعیتی را توصیف می‌کند که در آن فرد بخش زیادی از غذای روزانه خود را در شب، چه بعد از شام یا در طول بیداری‌های شبانه، می‌خورد. محققان تخمین می‌زنند که تقریباً 1.5٪ از مردم سندرم پرخوری شبانه دارند. این وضعیت شامل علائمی است که در برخی از اختلالات خواب، خلقی و سایر اختلالات خوردن یافت میشود، اما یک وضعیت منحصر به فرد است. سندرم پرخوری شبانه در افراد چاق شیوع 6 تا 16 درصدی دارد، اگرچه به سختی می‌توان گفت که آیا یک بیماری باعث بیماری دیگر میشود یا خیر. سندرم پرخوری شبانه در افراد مبتلا به افسردگی یا سایر اختلالات روانی نیز شایع‌تر است.
علائم سندرم پرخوری شبانه
علائم احتمالی سندرم پرخوری شبانه عبارتند از:
- به طور معمول حداقل 25٪ از کالری روزانه را بعد از شام خوردن
- بیدار شدن در طول شب برای خوردن حداقل دو بار در هفته
- آگاهی آگاهانه از دوره‌های پرخوری شبانه و توانایی یادآوری آنها پس از آن
- گذراندن صبحانه یا احساس بی میلی به غذا خوردن در صبح، حداقل چهار بار در هفته
- میل به غذا بعد از شام یا در طول شب
- مشکل در به خواب رفتن یا خواب ماندن حداقل چهار شب در هفته
- این باور که غذا خوردن برای به خواب رفتن ضروری است
- خلق و خوی افسرده، به ویژه در شب
- تجربه پریشانی یا اثرات منفی بر عملکرد روزانه به دلیل دوره‌های پرخوری شبانه
خطرات سندرم پرخوری شبانه
سندرم پرخوری شبانه ممکن است بر وزن بدن و کیفیت خواب تأثیر بگذارد. اگرچه تحقیقات محدود است، اما مطالعات نشان می‌دهد که افراد مبتلا به سندرم پرخوری شبانه ممکن است به دلیل بیدار شدن در طول شب برای غذا خوردن، کیفیت خواب ضعیفی را تجربه کنند. آنها همچنین ممکن است به طور کلی خواب کمتری داشته باشند، یا ممکن است دیرتر بخوابند یا زودتر به رختخواب بروند تا زمانی را که شب‌ها بیدار می‌مانند جبران کنند.
چاقی و سندرم پرخوری شبانه با هم مرتبط هستند، اگرچه همه افراد مبتلا به سندرم پرخوری شبانه اضافه وزن ندارند. محققان دریافته‌اند که غذا خوردن به دلایل عاطفی ممکن است احتمال اضافه وزن را در فرد مبتلا به سندرم پرخوری شبانه افزایش دهد. با این حال، مشخص نیست که آیا سندرم پرخوری شبانه به چاقی کمک می‌کند یا خیر.
چه چیزی باعث سندرم پرخوری شبانه می شود؟
کارشناسان بر این باورند که سندرم پرخوری شبانه ممکن است زمانی ایجاد شود که ساعت داخلی بدن، خواب و الگوهای غذایی را با یکدیگر هماهنگ نکند. معمولاً سطوح متغیر هورمون‌های مرتبط با اشتها به افراد اجازه می‌دهد تا در طول شب بدون احساس نیاز به غذا خوردن بخوابند. با این حال، افراد مبتلا به سندرم پرخوری شبانه ممکن است تغییراتی در هورمون‌ها مانند ملاتونین، لپتین، گرلین و کورتیزول را تجربه کنند که خواب، گرسنگی و استرس را تنظیم می‌کنند.
یک مطالعه اخیر نشان داد افرادی که عصرها فعال هستند، یا کسانی که به طور طبیعی ترجیح میدهند دیرتر بخوابند و بیدار شوند، بیشتر احتمال دارد که سندرم پرخوری شبانه داشته باشند. مطالعات دیگر نشان داده‌اند که افراد مبتلا به سندرم پرخوری شبانه، ترشح ملاتونین، هورمون محرک خواب، را به تأخیر می‌اندازند. مشخص نیست که آیا این وضعیت نشان دهنده تاخیر کلی در ساعت بدن است یا اینکه آیا غذا خوردن در شب ممکن است به عنوان نشانه‌ای برای به عقب راندن ساعت بدن عمل کند.
به نظر نمی‌رسد که سندرم پرخوری شبانه در افراد با جنسیت، سن یا وضعیت اجتماعی-اقتصادی خاص بیشتر رخ دهد. با این حال، بیشتر در افراد مبتلا به موارد زیر رخ می‌دهد:
- سایر اختلالات خوردن، مانند اختلال پرخوری یا پرخوری عصبی
- افسردگی
- بیخوابی
- اضطراب
- عزت نفس پایین
- اختلالات روانی یا مصرف داروهای ضد روان پریشی
- عادات سیگار کشیدن
- دیابت نوع 2
- آپنه خواب
- سندرم پای بی قرار
مطالعات نشان داده‌اند که افسردگی و اختلال عاطفی فصلی (SAD) ارتباط بسیار قوی با سندرم پرخوری شبانه دارند. علائم پرخوری شبانه نیز ممکن است در زمان‌های استرس زیاد شدیدتر باشد.
آیا سندرم پرخوری شبانه ژنتیکی است؟
برخی از محققان بر این باورند که سندرم پرخوری شبانه ممکن است ریشه ژنتیکی داشته باشد. برای افرادی که از نظر ژنتیکی مستعد هستند، استرس ممکن است باعث کاهش سطح سروتونین شود و باعث یک اثر دومینویی شود که ساعت داخلی بدن را تغییر می‌دهد و در احساس سیری اختلال ایجاد می‌کند.
برخی از مطالعات موردی و نظرسنجی‌ها نشان داده‌اند که سندرم پرخوری شبانه می‌تواند در خانواده‌ها وجود داشته باشد و محققان در حال شناسایی ژن‌های خاصی هستند که می‌توانند در این امر دخیل باشند.
سندرم پرخوری شبانه چگونه تشخیص داده میشود؟
پرسشنامه پرخوری شبانه (NEQ) یکی از پرکاربردترین ابزارها برای تشخیص سندرم پرخوری شبانه است. NEQ شامل مجموعه‌ای از سوالات است که برای ارزیابی اینکه آیا احساسات و رفتارهای فرد با سندرم پرخوری شبانه مطابقت دارد یا خیر، طراحی شده است. سوالات حول شش موضوع کلی می‌چرخد: گرسنگی صبحگاهی، زمان صبحانه، درصد کالری مصرفی بعد از شام، مشکل در به خواب رفتن، بیداری‌های شبانه و دوره‌های خوردن شبانه.
روش دیگری که می‌تواند برای تشخیص سندرم پرخوری شبانه استفاده شود، سابقه و فهرست علائم پرخوری شبانه (NESHI) است که از طریق مصاحبه ساختاریافته با یک متخصص مراقبت‌های بهداشتی انجام میشود. پزشکان ممکن است از پرسشنامه دیگری به نام مقیاس علائم پرخوری شبانه برای اندازه‌گیری پیشرفت فردی که قبلاً تشخیص سندرم پرخوری شبانه را داشته است استفاده کنند. تشخیص سندرم پرخوری شبانه مستلزم این نیست که وزن بدن فرد کمتر یا بیشتر از حد متوسط باشد.
سندرم پرخوری شبانه در مقابل اختلال پرخوری
مطالعات نشان می‌دهد که افراد مبتلا به اختلال پرخوری در مقایسه با افراد مبتلا به سندرم پرخوری شبانه، بیشتر نگران خوردن، وزن یا شکل بدن خود هستند و همچنین با از دست دادن کنترل، پرخوری می‌کنند. در مقابل، افراد مبتلا به سندرم پرخوری شبانه تمایل دارند در شب به طور متوسط یا در وعده‌های غذایی کوچک غذا بخورند. در حالی که هر دو اختلال با افسردگی مرتبط هستند، به نظر می‌رسد افسردگی و غذا خوردن احساسی نقش قوی‌تری در اختلال پرخوری دارند.
سندرم پرخوری شبانه در مقابل اختلال خوردن مرتبط با خواب
در ظاهر، سندرم پرخوری شبانه ممکن است شبیه اختلال خوردن مرتبط با خواب باشد که شامل خوردن مقادیر زیادی غذا در شب نیز میشود. با این حال، فرد مبتلا به اختلال خوردن مرتبط با خواب به طور کامل بیدار نیست و این دوره‌های خوردن را به خاطر نمی‌آورد، در حالی که فرد مبتلا به سندرم پرخوری شبانه در حین غذا خوردن کاملاً آگاه است و پس از آن می‌تواند دوره را به خاطر بیاورد.
درمان های سندرم پرخوری شبانه و جلوگیری از اختلال خواب
متخصصان هنوز در حال تعیین بهترین درمان برای سندرم پرخوری شبانه هستند، اما شواهد نشان می‌دهد که درمان شناختی رفتاری در ترکیب با دارو ممکن است موثر باشد. بیشتر تحقیقات در مورد دارو بر روی مهارکننده‌های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRI) متمرکز شده است.
درمان شناختی رفتاری
درمان شناختی رفتاری (CBT) برای سندرم پرخوری شبانه بر روی یادگیری این باور که فرد باید برای به خواب رفتن غذا بخورد، تمرکز دارد. در حین کار با یک درمانگر، فرد ممکن است افکار و انتظارات خود را ثبت کند، سپس با مشاهده اینکه اگر قبل از خواب غذا نخورند چه اتفاقی می‌افتد، اعتبار این افکار را آزمایش کند.
درمان همچنین ممکن است شامل سازگاری با خوردن بخش بیشتری از غذا در اوایل روز باشد. یک درمانگر همچنین ممکن است برای تنظیم مصرف کلی غذا و بهبود عادات خواب، پیشنهاد کند که یک دفترچه خاطرات خواب و غذا داشته باشید. دور ریختن غذاهای میان وعده در آشپزخانه و اتاق خواب، قرار دادن علائم انگیزشی روی یخچال یا ایجاد پاداش برای اهداف به دست آمده می‌تواند مفید باشد. علاوه بر پرداختن به پرخوری شبانه، یک متخصص همچنین می‌تواند در مورد گنجاندن فعالیت بدنی و عادات بهداشت خواب مولد، مانند تنظیم زمان خواب منظم، راهنمایی ارائه دهد.
نور درمانی
محققان نور درمانی روشن صبحگاهی را مطالعه کرده‌اند و دریافته‌اند که به بهبود خلق و خو، بی خوابی و علائم پرخوری شبانه، به طور بالقوه با افزایش سطح سروتونین کمک می‌کند. اگر فردی مبتلا به سندرم پرخوری شبانه نیز اختلالی مانند افسردگی داشته باشد، پزشکان ممکن است قبل از شروع درمان‌های جایگزین برای سندرم پرخوری شبانه، به این موضوع رسیدگی کنند.
آرام سازی پیشرونده عضلانی
آرام سازی پیشرونده عضلانی با حرکت تدریجی در بدن و سفت کردن یک گروه عضلانی در یک زمان و سپس رها کردن آن قبل از حرکت به ناحیه بعدی بدن کار می‌کند. این تکنیک اغلب برای مبارزه با استرس و اضطراب استفاده میشود. شواهد اولیه نشان می‌دهد که آرام‌سازی پیشرونده عضلانی برای افراد مبتلا به سندرم پرخوری شبانه ممکن است به تغییر اشتها به ساعات صبح و کاهش احساسات منفی مانند افسردگی و اضطراب کمک کند.
خلاصه
پرخوری شبانه با ایجاد احساس سنگینی و نفخ، تحریک اسید معده و رفلاکس، و افزایش قند خون و بی‌نظمی در هورمون‌های گرسنگی و سیری (مانند گرلین و لپتین)، خواب را مختل می‌کندو باعث خروپف و اختلال خواب میشود. این امر منجر به خواب بی‌کیفیت، بیدار شدن‌های مکرر در طول شب و کاهش زمان خواب عمیق میشود.
برای درمان، سعی کنید حداقل 2 تا 3 ساعت قبل از خواب، وعده غذایی سنگین نخورید، شام سبک و زودهنگام میل کنید، از مصرف غذاهای چرب، پرادویه و نوشیدنی‌های کافئین‌دار در شب پرهیز کنید، در طول روز به طور منظم غذا بخورید تا از پرخوری شبانه جلوگیری کنید، و در صورت تداوم مشکل، با یک متخصص خواب یا متخصص تغذیه مشورت نمایید اگر لازم باشد شما را برای انجام تست خواب به کلینیک خواب ارجاع میدهند.
منبع: www.sleepfoundation.org/nutrition/night-eating-syndrome
سوالات متداول
پرخوری شبانه به مصرف بیش از حد غذا در ساعات پایانی شب گفته میشود که می‌تواند بر کیفیت خواب تأثیر منفی بگذارد.
مصرف غذای زیاد در شب می‌تواند منجر به سوءهاضمه، ریفلاکس معده و افزایش بیدار شدن‌های شبانه شود.
با ایجاد یک برنامه غذایی منظم، مصرف پروتئین کافی در طول روز و پرهیز از غذاهای پرچرب و شیرین قبل از خواب می‌توان پرخوری شبانه را کاهش داد.
بله، مصرف مواد غذایی مانند موز، مغزها و شیر که حاوی تریپتوفان و ملاتونین هستند، می‌تواند به بهبود خواب کمک کند.