بهترین دارو برای بی خوابی شبانه

بهترین داروی بی خوابی شبانه | 10 دارو برای خواب

Rate this post

بهترین دارو برای بی خوابی شبانه

بهترین دارو برای بی خوابی شبانه؟ بی‌خوابی شبانه، تجربه‌ای تلخ و فرسایشی است که می‌تواند تمام جنبه‌های زندگی روزمره را تحت تأثیر قرار دهد. از خستگی و کاهش تمرکز گرفته تا تحریک‌پذیری و افزایش خطر ابتلا به بیماری‌های مختلف، کمبود خواب باکیفیت عواقب جدی برای سلامت جسم و روان دارد. در چنین شرایطی، بسیاری از افراد به دنبال راه‌حلی سریع، مانند داروهای خواب‌آور، می‌گردند و این سوال مطرح می‌شود که “بهترین دارو برای بی‌خوابی شبانه چیست؟”

تست خواب

برای تست خواب، درمان خروپف، درمان پر خوابی، درمان بی خوابی، اجاره و خرید دستگاه cpap و درمان انواع اختلالات خواب توسط بهترین پزشکان فلوشیپ خواب در تهران با شماره 09124961646 تماس بگیرید.

داروهای مختلفی می‌توانند به افراد کمک کنند تا به خواب بروند، در خواب بمانند یا هر دو، مانند دوکسپین (Silenor) و راملتئون (Rozerem). اما ممکن است خطرات و عوارض جانبی وجود داشته باشد. چندین مورد فقط برای استفاده کوتاه‌مدت هستند. اختلالات خواب شایع هستند. تخمین زده می‌شود ۵۰ تا ۷۰ میلیون نفر  از شرایط مزمن خواب یا بیداری رنج می‌برند که در زنان و افراد مسن شایع‌تر است.

طیف وسیعی از داروها می‌توانند به افراد کمک کنند تا به خواب بروند، در خواب بمانند یا هر دو. داروهای کمک‌خواب تجویزی اغلب می‌توانند بی‌خوابی را برای دوره‌های کوتاه تسکین دهند. با این حال، بسیاری از این داروها خطرات عوارض جانبی، سوء مصرف و وابستگی را به همراه دارند. برخی داروهای خواب‌آور با مواد دیگر، از جمله سایر داروها، الکل و مکمل‌های ویتامینی تداخل دارند. به همین دلیل، فرد باید قبل از شروع هر داروی خواب‌آور جدید با پزشک مشورت کند.

این مقاله ۱۰ دارویی را که پزشک ممکن است برای کمک به خواب فرد تجویز کند، بررسی می‌کند. همچنین برخی راه‌حل‌های غیرپزشکی برای مشکلات خواب را بررسی می‌کند.

دارو برای خواب شبانه

۱۰ دارو برای خواب شبانه | بهترین داروهای خواب‌آور کدامند؟

  • دوکسپین (Doxepin)
  • تمازپام (Temazepam)
  • تریازولام (Triazolam)
  • راملتئون (Ramelteon)
  • سوورکسانت (Suvorexant)
  • ترازودون (Trazodone)
  • استازولام (Estazolam)
  • اس‌زوپیکلون (Eszopiclone)
  • زالپلون (Zaleplon)
  • زولپیدم (Zolpidem)

1. دوکسپین (Doxepin):

  • یک داروی ضدافسردگی سه حلقه‌ای است که با دوز بسیار پایین (مانند برند Silenor) به طور خاص برای کمک به حفظ خواب و جلوگیری از بیداری‌های شبانه تأیید شده است.
  •  خطر وابستگی کمتری نسبت به دسته‌های قدیمی‌تر دارد اما می‌تواند عوارضی چون خشکی دهان و گیجی ایجاد کند. 

2. تمازپام (Temazepam):

  •  یک بنزودیازپین با اثر متوسط است که هم به شروع خواب و هم به حفظ خواب کمک می‌کند (مانند برند Restoril).
  •  به دلیل پتانسیل بالای ایجاد تحمل و وابستگی، استفاده از آن (مانند بسیاری کشورها) بسیار محدود و فقط برای کوتاه‌مدت (معمولاً ۷-۱۰ روز) و با نسخه پزشک است.

3. تریازولام (Triazolam):

  • یک بنزودیازپین بسیار کوتاه‌اثر است که سریع عمل کرده و عمدتاً برای مشکل شدید در به خواب رفتن استفاده می‌شود (مانند برند Halcion).
  •  به دلیل نیمه‌عمر کوتاه، خطر بالای وابستگی و عوارضی چون فراموشی، مصرف آن بسیار محدود، فقط برای چند روز و با نسخه است .

4. راملتئون (Ramelteon):

 

  •  این دارو با تقلید اثر هورمون ملاتونین بر گیرنده‌های مغزی، به تنظیم ساعت بیولوژیک و شروع خواب کمک می‌کند (مانند برند Rozerem).
  •  خطر وابستگی ندارد و ماده کنترل‌شده نیست، اما ممکن است برای همه مؤثر نباشد. 

5. سوورکسانت (Suvorexant):

  •  متعلق به دسته جدیدتر آنتاگونیست‌های گیرنده اورکسین (DORA) است که با مسدود کردن سیگنال‌های بیداری، به شروع و حفظ خواب کمک می‌کند (مانند برند Belsomra).
  •  پتانسیل وابستگی کمتری نسبت به بنزودیازپین‌ها دارد اما می‌تواند باعث خواب‌آلودگی روز بعد شود. 

6. ترازودون (Trazodone):

  •  یک داروی ضدافسردگی است که با دوز پایین به دلیل اثر خواب‌آوری قوی، به طور گسترده (Off-label) برای درمان بی‌خوابی، به‌ویژه مشکل در حفظ خواب، استفاده می‌شود.
  •  خطر وابستگی کمتری دارد اما می‌تواند باعث گیجی روز بعد، خشکی دهان و به ندرت عوارض جدی‌تر شود. در سوئد با نسخه (recept) در دسترس است.

7. استازولام (Estazolam):

  •  یک بنزودیازپین دیگر با اثر متوسط، شبیه تمازپام، که برای کمک به شروع و حفظ خواب کاربرد دارد (مانند برند Prosom).
  •  همانند سایر بنزودیازپین‌ها، خطر وابستگی و نیاز به مصرف کوتاه‌مدت و نسخه پزشک (Läkare) را دارد.

8. اس‌زوپیکلون (Eszopiclone):

  •  یک داروی Z (غیربنزودیازپینی) که برای کمک به شروع و حفظ خواب استفاده می‌شود (مانند برند Lunesta). در سوئد، داروی بسیار مشابه و رایج‌تر آن زوپیکلون (Zopiclone / Imovane) است.
  •  پتانسیل وابستگی کمتر از بنزوها دارد اما همچنان یک داروی کنترل‌شده است و برای کوتاه‌مدت تجویز می‌شود. طعم فلزی در دهان از عوارض جانبی معروف آن است. نیاز به نسخه دارد.

9. زالپلون (Zaleplon):

  • یک داروی Z بسیار کوتاه‌اثر که به سرعت از بدن دفع می‌شود و عمدتاً برای مشکل در به خواب رفتن یا بیداری در نیمه‌شب (اگر حداقل ۴ ساعت تا زمان بیداری باقی باشد) کاربرد دارد (مانند برند Sonata).
  •  اثر کمی بر حفظ خواب دارد و خواب‌آلودگی روز بعد آن معمولاً کمتر است، اما همچنان خطر وابستگی (کم) دارد و با نسخه تجویز می‌شود.

10. زولپیدم (Zolpidem):

  •  یک داروی Z بسیار رایج که فرمول فوری آن  برای شروع خواب و فرمول پیوسته‌رهش آن برای حفظ خواب استفاده می‌شود.
  • خطر وابستگی، ایجاد تحمل و بروز رفتارهای پیچیده حین خواب (مانند راه رفتن یا رانندگی در خواب) با آن گزارش شده است. مصرف باید کوتاه‌مدت، با کمترین دوز مؤثر و حتماً با نسخه و نظارت پزشک باشد.

چرا انتخاب "بهترین" دارو برای بی‌خوابی فردی است؟

قبل از معرفی دسته‌های دارویی، درک این نکته حیاتی است که چرا یک دارو ممکن است برای فردی معجزه کند و برای دیگری بی‌اثر یا حتی مضر باشد:

  • نوع بی‌خوابی: آیا مشکل اصلی شما در به خواب رفتن است (بی‌خوابی اولیه)، یا مکرراً در طول شب بیدار می‌شوید و در دوباره خوابیدن مشکل دارید (بی‌خوابی میانی/حفظ خواب)، یا صبح خیلی زود بیدار می‌شوید (بی‌خوابی انتهایی)؟ داروهای مختلف برای الگوهای مختلف بی‌خوابی طراحی شده‌اند (برخی کوتاه‌اثر برای شروع خواب، برخی طولانی‌اثرتر برای حفظ خواب).
  • علت زمینه‌ای بی‌خوابی: بی‌خوابی می‌تواند اولیه باشد (بدون علت مشخص) یا ثانویه (ناشی از مشکل دیگر). علل شایع بی‌خوابی ثانویه شامل اضطراب، افسردگی، درد مزمن، آپنه خواب، سندرم پای بی‌قرار، مشکلات تیروئید، رفلاکس معده، عوارض داروها و… است. درمان مؤثر نیازمند شناسایی و مدیریت علت اصلی است. مصرف داروی خواب‌آور بدون درمان آپنه خواب می‌تواند خطرناک باشد!
  • وضعیت سلامتی فرد: سن، وزن، عملکرد کبد و کلیه، و وجود بیماری‌های دیگر (مانند مشکلات تنفسی یا کبدی) در انتخاب نوع و دوز دارو تأثیرگذار است.
  • سایر داروهای مصرفی: تداخلات دارویی می‌تواند اثر بخشی داروی خواب‌آور را کاهش داده یا خطر عوارض جانبی را افزایش دهد.
  • پتانسیل وابستگی و سوء مصرف: برخی داروهای خواب‌آور (به‌ویژه بنزودیازپین‌ها و داروهای Z) پتانسیل ایجاد تحمل (نیاز به دوز بیشتر) و وابستگی جسمی و روانی دارند.
  • عوارض جانبی: هر دارویی می‌تواند عوارض جانبی داشته باشد (مانند خواب‌آلودگی روز بعد، گیجی، سردرد، خشکی دهان، مشکلات حافظه، خطر افتادن). تحمل افراد نسبت به این عوارض متفاوت است.

به همین دلایل، ارزیابی کامل توسط پزشک شامل گرفتن شرح حال دقیق، معاینه فیزیکی و در صورت لزوم انجام آزمایش (مانند آزمایش خون یا تست خواب برای بررسی آپنه) کاملاً ضروری است.

برای درمان بی خوابی شبانه چه موقع به پزشک مراجعه کنیم

قبل از فکر کردن به دارو، اولین و مهم‌ترین قدم، مراجعه به پزشک عمومی یا پزشک معالجتان است.

  • شرح حال کامل: تمام جزئیات مربوط به الگوی خواب، مدت زمان بی‌خوابی، علائم روزانه (خستگی، تمرکز، خلق‌وخو)، سابقه پزشکی و روانپزشکی، تمام داروهای مصرفی (حتی ویتامین‌ها و مکمل‌ها) و عادات زندگی خود را با پزشک در میان بگذارید.
  • معاینه و بررسی: پزشک ممکن است معاینه فیزیکی انجام دهد و آزمایش خون (مثلاً برای بررسی تیروئید یا کم‌خونی) درخواست کند.
  • تشخیص علت: هدف اصلی، یافتن علت زمینه‌ای بی‌خوابی است. اگر پزشک به اختلالاتی مانند آپنه انسدادی خواب (که بسیار شایع است و اغلب با خروپف بلند و توقف تنفس همراه است) یا سندرم پای بی‌قرار مشکوک شود، ممکن است شما را برای بررسی‌های بیشتر ارجاع دهد.
  • ارجاع و تست خواب : در صورت نیاز به بررسی تخصصی‌تر یا انجام تست خواب (پلی‌سومنوگرافی)، پزشک عمومی برای شما یک معرفی‌نامه به کلینیک خواب یا متخصص مربوطه (مانند متخصص ریه، مغز و اعصاب یا روانپزشک) صادر خواهد کرد. انجام تست خواب برای تشخیص قطعی آپنه و برخی دیگر از اختلالات خواب ضروری است.

هرگز بدون تشخیص دقیق و مشورت پزشک، اقدام به مصرف داروی خواب‌آور نکنید.

سخن پایانی

بی‌خوابی شبانه می‌تواند زندگی را مختل کند، اما قابل درمان است. در حالی که داروهای مختلفی برای کمک به خواب وجود دارند، هیچ‌کدام “بهترین” مطلق نیستند. به یاد داشته باشید که راهکارهای غیردارویی مانند درمان شناختی-رفتاری (KBT-i) و بهداشت خواب، اساس درمان پایدار بی‌خوابی هستند و داروها در بهترین حالت، ابزاری کمکی و اغلب موقتی‌اند. با همکاری پزشک خود، می‌توانید ایمن‌ترین و مؤثرترین مسیر را برای بازگشت به آغوش خوابی آرام پیدا کنید.

سوالات متداول

داروهایی مانند زولپیدم (Zolpidem)، اسزوپیکلون (Eszopiclone) و ترازودون (Trazodone) به‌عنوان داروهای مؤثر برای درمان بی‌خوابی شبانه شناخته می‌شوند، اما باید تحت نظر پزشک مصرف شوند.

بله، دمنوش‌هایی مانند بابونه، سنبل‌الطیب و اسطوخودوس ممکن است به خواب بهتر کمک کنند، اما اثر آن‌ها به شدت بی‌خوابی و فرد بستگی دارد.

برخی داروهای خواب‌آور بدون نسخه در داروخانه‌ها موجودند، اما مصرف خودسرانه آن‌ها ممکن است باعث وابستگی یا عوارض جانبی شود.

بله، این داروها می‌توانند باعث خواب‌آلودگی در طول روز، گیجی، وابستگی دارویی و کاهش عملکرد شناختی شوند.

اگر بی‌خوابی بیش از چند هفته ادامه یابد یا در عملکرد روزانه شما اختلال ایجاد کند، حتماً باید به پزشک مراجعه کرده و راهکارهای درمانی مناسب دریافت کنید.

دیدگاه‌ خود را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *